20 januari 2010

Reizen met de trein gaat in China net even anders. Je koopt een kaartje, hiervoor sta je gemiddeld 1,5 uur in de rij. Je mept iedereen die voor wil piepen naar achteren en als je dan aan de beurt bent en je hebt geluk dan gaat het loket voor je neus dicht. Gordijntje naar beneden, poppetje gezien, loketje dicht. Want die mevrouw of meneer heeft een half uurtje pauze. Niet in paniek raken gewoon in de rij blijven staan. Het kaartje kun je maximaal 4 tot 6 dagen vooraf kopen. Je kunt ook alleen een kaartje kopen vanaf die plaats naar de volgende plaats. Wil je de volgende dag verder dan moet je gewoon opnieuw in de rij op je beurt wachten.
Eenmaal in de rij en begrepen door diegene achter het raampje, moet je betalen en is het wachten op de tickets. Nou hebben de computers hier de snelheid van een bejaarde slak achter een kapotte rollator, dus kan de loketbeambte lekker achterover al rammelend op de spatiebalk net doen of het druk is.
Dat was het kaartje. Als je daadwerkelijk gaat reizen ga je naar het station, je bagage gaat net als bij het vliegen door een scanner en men wil je kaartje zien. Je kijkt op de borden die aangeven in welke wachtkamer je kunt gaan zitten. Daar wacht je tot de trein binnenkomt en dan gaan de deuren naar het perron open. Je zoekt de wagon en vervolgens je gereserveerde plaats. Dat kan, met grote rugzakken wat gewring opleveren in de gangpaden en grote kans dat je iemand van je plek moet sturen die wel een kaartje maar geen reservering heeft. Vandaag op weg naar Suzhou ben ik voor het eerst uit mijn slof geschoten omdat ik nog niet was opgestaan of iemand wrong zich tussen alles door naar mijn plek. Even heel hardop schelden doet wonderen. Kan gewoon in het hollands, maakt niks uit ze weten wat je bedoelt en het lucht op. Ook mensen die voordringen in een rij gewoon naar achteren duwen of uit de rij en de rest van de Chineesjes gaan gewoon meedoen. Je moet het leren en het begint me te lukken.
Het weer hier is vochtig en het is 18 graden. Overal begint de jasmijn te bloeien en ruikt het heerlijk. Als dit winter is prima.
Het Hotel zit heel dicht bij een mooi centrum en het grootste gedeelte is te lopen. We hebben vanmiddag gelijk een mooie Chinese tuin bezocht met prachtige oude tuinhuizen. Ja, Bernard kan alvast wel gaan graven zo'n tuintje wil ik wel.
Morgen gaan we naar het zijden museum en buskaartjes regelen voor naar het vliegveld, nieuwe ronde nieuwe kansen.