20 mei 2019

Zodra de deurtjes van de kajuit open gaan hoor ik een verschrikt “nee hé!” Het blijkt dat de brug op dubbel rood staat, hetgeen betekent dat ie niet draait. We klimmen gelijk in de marifoon en het blijkt dat de Vlielandbrug kapot is en dat de monteurs onderweg zijn.
Nou dan kunnen we lekker op het gemakje ontbijten en ons ochtend ritueel relaxed uitvoeren. Dat geldt misschien voor mij maar niet voor de andere helft. Het wordt een zitten en opstaan ontbijt.
En ineens staan de lichten op enkel rood. We vragen na en we mogen door komen, ze gaan het proberen, maar is de waarschuwing niet eerder doorvaren dan dat de lichten hartstikke groen zijn.
Het gaat tergend langzaam en regelmatig stopt het proces. Een meneer in oranje hesje telefoneert er lustig op los, kijkt en praat. Hij wordt hier niet gelukkig van en dat is hem aan te zien.
En dan… eindelijk is ie boven, vergrendeld en gaat het licht op super groen. We spurten er doorheen. We horen de hele dag op de marifoon nog de problemen, wat ze doet besluiten om de brug maar gewoon open te laten staan en het verkeer om te laten rijden. Het is te onhandig met de beroepsvaart die er ook nog door moet. Het leger probleemoplossers is er niet in geslaagd dit even te fixen, er komt grover geschut aan.
In Alkmaar meren we af aan de Bierkade, we willen even boodschappen doen maar dat mag zo maar niet van onze vrouwelijke havenmeester. Ze staat op haar strepen vooral omdat er een jongere en mannelijke havenmeester bij zit. De andere schepen die ook afmeren en zich niet melden mogen rustig blijven liggen.
Na de boodschappen even de stad verkennen. Erg leuk hoor, met veel kleine steegjes en leuke winkeltjes. We drinken uitgebreid koffie, eten een ijsje en zoeken naar…… juist. Gelukkig valt opeens een muntje. We gaan niet meer zoeken we lopen er vast een keertje tegenaan. We redden ons wel???????
Het vervelende van kleine steegjes en scheve straatjes is dat mijn heup daar niet blij mee is. Gelukkig ben ik zo slim geweest om de oude rollator van mijn moeder mee te nemen. Meestal gebruiken we die voor zware boodschappen, maar nu even niet. Er zijn vast mensen die er niet achter gezien willen worden, maar voor mijn pijnlijke heup de oplossing en bovendien…. Wie kent me hier…..

Dan komt de volgende brug waar aan gewerkt wordt, hier blijken we 3 uur op te moeten wachten. Kortom het gaat niet zo vlotjes als de dag ervoor. We zijn verwend.

Na de brug vinden we een oppertje, de wind trekt nog wat verder aan. Al sinds zondagmiddag is het weer minder.
We liggen veilig en zijn moe, dus snel iets simpels eten en dan te kooi. Helaas ligt deze plek wel in de aanvliegroute van Schiphol. Grr