28 januari 2010
Door: MarcobientjePolo
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
28 Januari 2010 | Nederland, Amsterdam
Vanochtend is Oberon niet helemaal je dat, maar we gaan toch op weg naar de Verboden Stad.
Wat een complex het is eigenlijk met geen woorden te beschrijven, zo groot en zoveel. Ondanks dat het behoorlijk koud is zijn er zeker naar schatting zo'n 4000 bezoekers. We vragen ons af hoe het er hier in de zomer aan toe gaat, dan moet je zowat struikelen over de bezoekers. Nu is het goed te doen, op de kou na. We gaan ons dus regelmatig even opwarmen met een beker warme chocolademelk en af en toe is er een bankje uit de wind en in de zon. Het hele complex is niet in 1 dag te bekijken, te groot en te overweldigend.
Er is ook nog eens een giga museum bij dat in vele compartimenten is verdeeld. We zoeken er een paar uit, alles is teveel. Er blijkt ook een klokken afdeling te zijn waar behoorlijk wat Nederlandse klokken staan, de keizer was gek op nieuwe snufjes ( welke Chinees is dat niet) en Nederland was een land met mooie klokken.
Het verhaal van de grootste steen ooit is ook prachtig, vooral dat ze hem in de winter hebben vervoerd door de straten nat de spuiten en zo de steen over het ijs te slepen. Je kunt je bijna niet voorstellen hoeveel mensen er moeten hebben gewoond, maar het moet goed toeven zijn geweest, wat een pracht. Na de Verboden Stad gaan we naar het plein van de hemelse vrede.
Eigenlijk is het kleiner dan we hadden gedacht, maar we snappen nu wel op welke straten de grote parades worden gehouden. In het mausoleum met een opgebaarde Mao heb ik geen zin. Het nationaal Museum is dicht voor onderhoud.
Zowel op het plein als in de stad worden we konstant aangesproken, door mensen die ons willen spreken, die ons iets willen verkopen, met ons op de foto willen, we worden er een beetje moe van. Vreemd want we zijn echt niet de enige buitenlanders die hier lopen. Gelukkig zijn we via de lonely planet genoeg gewaarschuwd voor al deze zgn vriendelijke figuren. We zouden gewoon wel even zomaar op ons zelf willen zijn, er wordt ons weinig ruimte gegeven.
Dan op naar de kleermaker om te kijken hoe Oberon zijn jasje eruit gaat zien. Dat is een teleurstelling.
Ze hebben niet gemaakt wat hij heeft gevraagd, 2 splitten achter inplaats van 1, waardoor het geheel op een balletjurkje lijkt, de schouders te krap en de mouwen te kort. Dus nieuwe ronde nieuwe kansen, morgen om 11 uur zien we wel weer. De kleermaker is chagerijnig, jammer dan, gewoon beter luisteren een dertien in een dozijn jasje kan iedereen maken.
We lopen nog even de markt over op zoek naar stofjes maar ook nu is de opdringerigheid ons teveel, ze willen weten wat we willen en wij willen pas wat als we zien wat ons aanspreekt. We willen ons laten inspireren.
Ze snappen er niets van.Raar volk die Hollanders.
In het hotel eerst de mail checken en de foto's in de computers, nog even en de harde schijven zijn vol.
Dan even achter de oogjes kijken, in een hapje eten hebben we geen zin meer, we halen bananen en mandarijntjes.
Morgen is onze laatste dag
Wat een complex het is eigenlijk met geen woorden te beschrijven, zo groot en zoveel. Ondanks dat het behoorlijk koud is zijn er zeker naar schatting zo'n 4000 bezoekers. We vragen ons af hoe het er hier in de zomer aan toe gaat, dan moet je zowat struikelen over de bezoekers. Nu is het goed te doen, op de kou na. We gaan ons dus regelmatig even opwarmen met een beker warme chocolademelk en af en toe is er een bankje uit de wind en in de zon. Het hele complex is niet in 1 dag te bekijken, te groot en te overweldigend.
Er is ook nog eens een giga museum bij dat in vele compartimenten is verdeeld. We zoeken er een paar uit, alles is teveel. Er blijkt ook een klokken afdeling te zijn waar behoorlijk wat Nederlandse klokken staan, de keizer was gek op nieuwe snufjes ( welke Chinees is dat niet) en Nederland was een land met mooie klokken.
Het verhaal van de grootste steen ooit is ook prachtig, vooral dat ze hem in de winter hebben vervoerd door de straten nat de spuiten en zo de steen over het ijs te slepen. Je kunt je bijna niet voorstellen hoeveel mensen er moeten hebben gewoond, maar het moet goed toeven zijn geweest, wat een pracht. Na de Verboden Stad gaan we naar het plein van de hemelse vrede.
Eigenlijk is het kleiner dan we hadden gedacht, maar we snappen nu wel op welke straten de grote parades worden gehouden. In het mausoleum met een opgebaarde Mao heb ik geen zin. Het nationaal Museum is dicht voor onderhoud.
Zowel op het plein als in de stad worden we konstant aangesproken, door mensen die ons willen spreken, die ons iets willen verkopen, met ons op de foto willen, we worden er een beetje moe van. Vreemd want we zijn echt niet de enige buitenlanders die hier lopen. Gelukkig zijn we via de lonely planet genoeg gewaarschuwd voor al deze zgn vriendelijke figuren. We zouden gewoon wel even zomaar op ons zelf willen zijn, er wordt ons weinig ruimte gegeven.
Dan op naar de kleermaker om te kijken hoe Oberon zijn jasje eruit gaat zien. Dat is een teleurstelling.
Ze hebben niet gemaakt wat hij heeft gevraagd, 2 splitten achter inplaats van 1, waardoor het geheel op een balletjurkje lijkt, de schouders te krap en de mouwen te kort. Dus nieuwe ronde nieuwe kansen, morgen om 11 uur zien we wel weer. De kleermaker is chagerijnig, jammer dan, gewoon beter luisteren een dertien in een dozijn jasje kan iedereen maken.
We lopen nog even de markt over op zoek naar stofjes maar ook nu is de opdringerigheid ons teveel, ze willen weten wat we willen en wij willen pas wat als we zien wat ons aanspreekt. We willen ons laten inspireren.
Ze snappen er niets van.Raar volk die Hollanders.
In het hotel eerst de mail checken en de foto's in de computers, nog even en de harde schijven zijn vol.
Dan even achter de oogjes kijken, in een hapje eten hebben we geen zin meer, we halen bananen en mandarijntjes.
Morgen is onze laatste dag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
