24 januari 2010

Ja, het was even knipperen met de oogjes, en goed zoeken naar een heleboel lagen kleren, het vriest en we gaan de bergen in, maar om 7 uur worden we opgehaald door een busje dat ons naar het Shaolin Klooster brengt. We kunnen al heel vroeg in het restaurant van het hotel wat eten, het zal mijn maag geen eer bewijzen onderweg. Het busje is op tijd, wij ook en rijdt eerst naar een ander Hotel in de stad. Dan moeten we overstappen in een ander busje en begint de rit. De reis duurt ongeveer 2 uur en ook in het busje is de plaats heel beperkt, ik voel me als een sardientje in een blik, maar niet zeuren het weer is prachtig, wat boffen we toch. Ik had mij een koude maar vooral regenachtige vakantie voorgesteld maar we hebben ook deze dag weer geweldig weer. Koud, maar met een zonnetje.
Het klooster is mooi, maar vooral de natuur erom heen is overweldigend. Eerst bekijken we alle tempels en laten ons een hoop uitleggen, daarna worden we naar een ander deel gebracht om te lunchen. Vervolgens besluiten we met de kabelbaan de bergen in te gaan, prachtig uitzicht en hoe hoger hoe harder de wind. Er is nu een schitterend pad naar een ander klooster dat tegen de berghelling aan hangt. Helaas moet ik hier afhaken, het zijn teveel trapjes en klimpartijen, maar Oberon en ik hadden vooraf aan de reis afgesproken dat als ik iets niet zou kunnen, hij zich er niet vanaf liet houden om het te doen.
Hij gaat en ik zoek een plaats op de berg, in de zon en uit de wind. Wat een rust, ik geniet met vollen teugen, om dan te ontdekken dat er een hond naast mij is komen zitten. Onder het motto samen is gezelliger dan alleen. Wat het toch is met honden en mij weet ik niet, maar zet honderd mensen in een zaal en een hond en zonder dat ik er iets voor hoef te doen aan mijn voeten liggen, wie het weet mag het zeggen. Maar goed we zitten daar gezellig en delen een koekje, alsof we al jaren bij elkaar horen. Helaas hebben Oberon en de rest van het gezelschap het niet gehaald tot aan het Klooster er was te weinig tijd. Ze moeten terug, hij brengt schitterende foto's mee en geeft me gelijk wat mijn beslissing betreft om niet mee te gaan. Deze tocht gaat hij vast nog wel eens een keer doen in zijn eentje en dan trekt hij er vast een hele dag voor uit.
Wat ook heel imposant was, was de begraafplaats waar alle bijzondere monniken liggen begraven. Schitterend, maar schrijnend dat overal tussen de graven, heel respectloos mensen met kettingen en kralen hun waar aan de man forceren. Bah. Bovendien zijn er een hoop marktlui langs de kant van de weg met handel die niet onder doet voor een goede smartshop in Amsterdam, dat zijn pas paddo's, daar wordt je vast heel kiezel van.
Als laatste krijgen we nog een voorstelling te zien van de Kongfu monniken. Nou ben ik niet direct een kenner, maar ik vond het geheel wat slordig van afwerking en teveel theater. Maar ja, zoals de hele omgeving van het Klooster een grote commercie is, waar heel veel hele grote sport scholen zijn, waar je voor heel erg veel geld kunt trainen, het doet niets af aan het feit dat op deze plek toch eens stuk geschiedenis ligt dat zich over de hele wereld heeft verspreid. Bovendien is alles na de grote brand in 1925 opnieuw opgebouwd, dat laat onverlet dat de natuur schitterend is en zeker de moeite waard om daar een volgend keer de tijd voor te nemen. Opnieuw, maar nu wat minder geplet in het busje weer naar het hotel, waar helaas het internet het weer niet doet. Het thuisfront zal het dus nog even zonder onze berichten moeten stellen. Wij doen de voetjes van de vloer.