Visum

Visum

Het was 15 december dat ik met de trein naar Utrecht vertrok. De volgende dag heel vroeg op om op tijd in Dan Haag te zijn. De papieren zijn ingevuld en de pasfoto gemaakt. Zo hoop ik dat in 1 dag mijn visum geregeld kan worden.
Goed voorbereid sta ik om 7.00 uur bij de bushalte. Omringd door schoolgaande vingers die hevig smssend het decor omlijsten. Wat hebben ze elkaar toch een hoop te vertellen en zo vroeg al. De dag moet aan mij eerst nog een beetje wennen.
De trein is er zo en de tram snel gevonden. Die sleurt mij in luttelle minuten door het centrum van de stad naar de statenwijk. Onderweg zie ik de gebouwen voorbij komen die ik ook regelmatig op tv zie. Moet toch eens een dagje gaan siteseeje
De statenwijk maakt een verpletterende indruk op mij. Het lijkt wel oorlog.
Overal hoge uitkijkposten. Eerst denk je nog dat ze hoog water verwachten, maar nee hoor, het is ernst. Het lijkt de Berlijnse muur wel. Beton blokken en geuniformeerde driedeurs kasten bij de deuren. Mijn hemel dit is dus ook Holland.
Het "provinciaaltje in de grote stad" syndroom is compleet. Je zult er moeten werken. Iedereen gaat door poortjes en moet een nummertje trekken. Het is gelijk heel druk. Op de loketten staat dat als je voor 10.00 je papieren hebt ingeleverd, NO DISCUSSION, je kans maakt het diezelfde dag nog af te kunnen halen.
Dat lukt ik kan na 2 uur terug komen. Ik loop nog even wat verdwaasd rond en zie een Hotel. Met een kop koffie en de krant probeer ik het negatieve tij in mijn hoofd te keren. Ook van de krant wordt een mens niet vrolijk.
Na twee uur is de hal van het consulaat zo mogelijk nog voller en ik voorzie dat ik beter een goed boek mee had kunnen nemen. Er is echter een aparte rij voor afhalen. Het voorspelt echter niet veel goeds als voor de mensen voor mij hun visum nog niet klaar is. Gelukkig dat van mij wel. Het is een soort van hele grote sticker in je paspoort, de kwaliteit van het papiertje zet gelijk de toon voor wat me in China te wachten staat.