8-1-2010

..Hallo daar het is 8-1-2010

De euforie van het weerzien met Oberon werd al snel overschaduwd door de taxirit naar zijn huis. Ik moet toegeven ik was er voor gewaarschuwd maar HELP...... Als taxichauffeur haal je hier geen rijbewijs maar een kamikaze diploma. Het woord "geduld" is een vloek en de toeter is het antwoord op alle gestelde en niet gestelde vragen. De stad van zo'n 16 millioen inwoners zou een stuk minder herrie maken, als men begon met het verbieden van de toeter. Even was ik verbaasd dat Oberon mij achterin zette, maar achteraf helemaal goed, want ik had...... Ik snapte gelijk waarom er een hekje zit tussen de chauffeur en de passagiers.
Niemand houdt zich aan wat voor verkeersregel dan ook, je haalt overal in, vliegt over vluchtheuvels, rijdt tegen het verkeer in en men gaat in de file gewoon met elkaar vreselijk zitten toeteren en dan..... lost ie op. En eerlijk is eerlijk, meestal gaat het goed, in verhouding tot de absolute gekte en chaos heb ik nauwelijks een ongeluk gezien.
De volgende verbazing was dat mijn kind voorin in het Chinees de chauffeur achteloos te woord staat, de weg weet en de chauffeur geen ruimte biedt om halverwege te zeggen dat hij er toch niet zo'n zin in heeft. De meeste willen n.l. niet zo graag de berg op. Dan moet je veel schakelen en je kop erbij houden dat lijkt op werken en is lang niet zo leuk als kamikaze.
Na dit avontuur was ik dan ook erg blij met een bank en een kopje thee. Mijn maag kon de rust waarderen.
Ik heb een klein appartement beneden, woonslaapkamer met wc douche. Helaas weinig gebruikt en daardoor erg muf.
Oberon had wel al vreselijk zijn best gedaan met wierook en andere geuren, maar open ramen doen wonderen. Gelukkig is de temperatuur daar nog naar. Bovendien stonden er allemaal lekkere dingen voor mij klaar, zoals fruit en sapjes. Een soort van welkom thuis in China. Lief. De bedden in China kun je het beste vergelijken met een strijkplank en dan ook nog zonder tijk. Kneiter hard. Gelukkig had ik daar over gelezen en mijzelf een opblaasbaar matrasje cadeau gedaan, nou ik kan niet zeggen dat ik er spijt van heb. De eerste nacht slaap ik als een roos.
De volgende dag ben ik redelijk fit en is er gelijk een flink programma voor mij bedacht. De campus ligt tegen een berg en is goed bewaakt, dat wil zeggen dat 's avonds er allerlei mannetjes in de houding springen als je langs rijdt, wat ze nog meer doen weet ik niet en ik heb ook niet het gevoel dat ze het mij zelf zouden kunnen uitleggen. We lopen naar beneden en daar, hoera, gaan we in de taxi. Zo'n rit van een half uur kost ongeveer €2,00. We gaan naar Ciqikou. Je vindt het op Google.
een oud gedeelte in de stad, waar nog huisjes staan zoals ze vroeger werden gebouwd. Niet alleen de huisjes maar ook wij zijn een bezienswaardigheid. Ten eerste natuurlijk Oberon zijn lengte en dan ik. Zulks ondeugend blond kennen ze niet in China, ik moet wel heeeeeeel erg oud zijn, maar ja dan klopt die rugzak en dappere stappers weer niet, verwarring al om. En als je het niet begrijpt ga je gewoon rondjes om iemand lopen, dan kun je het goed zien. Ja en als die lange niet zo streng had gekeken dan had ik er eigenlijk ook wel graag aan willen zitten, nou dan nog maar een rondje. Gewoon vriendelijk blijven lachen en af en toe een Ni Hau (miauwtje) laten horen, we zijn gewoon een attractie in een attractie geworden. Doorlopen anders gaan we met de pet rond.
We bezoeken ook de tempel met een flinke stijle trap, dat was even doorstappen. Maar ik kom er wel met m'n dappere stappers. Na de tempel gaan we de winkeltjes bekijken, daar is vandaag geen stroom,gebeurt wel meer in dit land, gewoon even 1 dag geen stroom, waarom , niemand kan vertellen waarom, dus knettert het tussen de kleine straatjes van de aggregaten.
We komen daar ook een filmcrew tegen en hoopten nog ontdekt te worden maar Oberon past niet op het doek.
De winkeltjes, beter nisjes hebben zo allemaal hun specialiteit, jammer dat het zo donker was, maar we hebben toch wat kleine hebbedingen gescoord. De oude inwoners houden er niet van om op de foto te gaan, maar moeders met kleine kinderen zijn maar wat trots als wij hun kind willen fotograferen.
Van hieruit naar Piratebay uiteraard met de taxi daar ontkom ik echt niet aan. Helaas ben ik te laat met mijn camera maar de alternatieve manier van huizen bouwen in een stad die met 10.000 mensen per dag groeit is onder de rijksweg. Net als in Zwitserland staan de wegen op hoge palen tegen de rotsen geplakt, nou daar kun je nog best een huizenblokje onder zetten, dan is de rijksweg gelijk het dak, hoezo herrie van de buren????
Het winkelcentrum is een kruipdoor sluipdoor geheel, trapje op en weer af, overal piraten tegen de wanden geplakt, lekker kietsjie. De rivier is deze dag goed te zien omdat het een zonnige dag is. Hier in China is alles wat drijft op de rivier en boot en wat niet meer drijft, gezonken. Net als in het verkeerd, geen betonning, geen navigatie verlichting en geen regels. Als je de ander ziet ga je opzij is de regel. Wat voor anker ligt beweegt niet. Zo duidelijk als wat, ook als het mist en dat doet het tweederde van de tijd zoekt ieder schip zijn weg en ook nu weer, meestal gaat het goed. Er zijn heel wat vreemde pieremegoggels .
Dan naar het centrum der centrums Jay van Bay, daar gaan we eerst lekker koffie drinken bij Starbucks, ze hebben daar een echt toilet en geen hurkgeval . Plast wel zo lekker. Hier zijn alle chique winkels, in het midden van het plein staat hun trots uit de communistische tijd, met..... een gouden Rolex klok. Als er iets te vieren valt dan is het hier. Maar ook hier is alles niet zo chique als het lijkt, we gaan naar een cd/dvd winkel, mooie zaak, daarachter nog een leuke zaak en daarachter, alleen voor insiders , en dat is Oberon inmiddels, nog een zaak met hele leuke dvdeetjes. Daar worden wij Hollanders vrolijk van.
We gaan lekker eten en dan naar huis en gauw naar bed. Je wordt ouder mama