10 januari 2010

Eigenlijk schuilt er in ieder mens een klein chineesje. Neem nou mijzelf. Als 's morgens de wekker gaat dat denk ik " he wekker" vervolgens weet ik wat er van mij gevraagd wordt, het ding moet uit. Tot zover gaat het goed. En dan.... nou dan slaap ik gewoon weer verder.
Zo gaat het hier ook. Voor de veiligheid staan er overal poortjes. Bij grote winkelcentra, boekwinkels, restaurants enz.. Van die driedeurskasten als bij ons hebben ze niet in het Chinees, dus minimaal 2 chineesjes per poort met uniform en flinke pet. Stiekem omlopen gaat dus niet, iedereen moet door het poortje. Als het poortje piept kijken de twee elkaar aan, dat was de piep. Einde oefening. Ik moet zeggen je voelt je zo een stuk veiliger.

Ook Melkert moet ooit in China zijn geweest, want het fenomeen Melkert banen is vast hier uitgevonden.
Zo zie je 1 persoon die voor een winkel de stoep veegt. Als hij of zij geluk heeft dan hoort er ook een blik bij, maar ja waar gooi je het dan. Op de volgende stoep en daar loopt ook iemand met een grotere bezem die het stof weer gelijkmatig over de stoep verdeeld. Vooral geen prullenbakken neerzetten want dan verliest men z'n baan. Het kaartje voor het museum koop je links, daar tegenover staat een mannetje die het kaartje moet controleren en weer links een mannetje die er een knipje in geef. Kan niet missen. Hartstikke duidelijk.

In Chonqing bezochten we een museum met een maquette van de stad, geweldig wat een ding, prachtig gemaakt. In de vitrines details van stukken uit de omgeving. Ook hadden ze een vitrine met daarin een deel van de oude stad gebouw waar een theaterstuk speelde. Waarschijnlijk werden de figuren geprojecteerd via glasplaatjes. Heel bijzonder. Toch vroegen wij ons af hoe ze de maquette up to date houden, want de drang om te bouwen is groot. Binnen no time stampen ze een wolkenkrabber uit de grond. Aan onderhoud wordt niet gedaan, is ie op dan komt de bulldozer en zetten ze er een nieuwe neer. Dit maakt dat oud en nieuw volledig in-om en tussen elkaar staat. Tempels tussen torenflats is helemaal geen probleem. Zo legde ze ook een rijksweg aan die de oude stad tegen kwam, oeps foutje. Einde oefening, einde weg. Komt later wel.

Waar ze heel goed in zijn is het aanleggen van een groenvoorziening. Vaak staat er om een bouwput heen al een heel park. De planten van de parken zijn doordat alle wegen van beton zijn vaak heel stoffig, daar rijden een soort van tankautootjes voor die alle planten regelmatig schoon spuiten. De viooltjes bloeien hier nog weldadig het is hier dan ook nog zo'n 9 tot 10 graden. Dat zal wel anders worden aan het einde van onze tocht.

Het bezoek aan de tempel was prachtig. Van die grote gouwe, dikbuikige, goed lachse jongens hebben ze er een hoop in dit land, helaas niet altijd nader verklaart wie, (gewoon Boedha is wat al te simpel),- wat en waarom en zeker niet in het engels. Jammer. Bij deze tempel zat een restaurant en daar konden we heerlijk eten.

Oberon laat me het ondergrondse koopcentrum zien waar je als jonge meid geweest moet zijn, er is van alles te koop waar meneer Louis Vutton niet echt blij mee zal zijn, maar wel leuk. Ieder jonge meid kan hier voor een habbekrats helemaal op chique gaan en ik ken wel een paar dames in de familie die zich hier helemaal zouden kunnen uitleven.
Ook de krokodilletjes zijn er in meerdere soorten en de vrouw die ooit het swoesje voor Nike heeft bedacht kan zich slechts verbazen over hoeveel goed bedoelde pogingen er zijn gedaan dit zo simpel ogende logo te evenaren.

Wat veel gedragen wordt zijn halve mouwtjes over de kleding, vroeger zag je dat bij drukkers en kantoorklerken. Ook kinderen hebben dit soort mouwtje en ook overal een schortje over. Verder dragen ze alle kleuren van de regenboog.
Van nylon tot wol, gewoon ploep op elkaar.

Morgen houden we een beetje een rustdag en rommelen we aan voor onze reis naar Chengdu.