12 januari 2010

Vandaag vroeg op we gaan met de trein naar Chengdu. Oberon heeft hiervoor de kaartjes al gereserveerd. We sjouwen onze bagage de berg af, is toch altijd zwaarder dan je denkt. Aan de poort een taxi bemachtigen valt nog niet mee, want er zijn er meer die op reis gaan. Uiteindelijk lukt het ons. Er is nog even verwarring met de taxichauffeur, maar Oberon zijn vaste tolk biedt via de telefoon uitkomst. We zijn op tijd. We gaan met de sneltrein, die hun nationale trots blijkt te zijn. Speciale hal, speciaal perron en personeel als in het vliegtuig. Stoelen met heel veel beenruimte.Gemiddelde snelheid tussen de 150 en 200 km per uur, alles keurig aangeven in een display boven de deuren. En super schoon. Het duurt lang, zelfs met deze snelheid, voordat het landschap gaat veranderen. De stad is zo eindeloos groot. Maar dan gebeurt het en zie ik een ander China. Nog steeds veel bergen, veel tunnels daardoor, maar ook veel viskweek vijvers. Als er vissen zwemmen dan kun je er ook wel eendjes bij houden en wat andere vogel soorten. Honden zijn er op dit moment niet zoveel, want die behoor je te eten zo net voor de winter. Dat maakt sterk. Iedereen houdt zijn hondje dan ook angstvallig binnen in deze tijd van het jaar.
Overal zijn ook kleine groenten tuintjes, waar je ook kijkt, overal wordt iets verbouwd. Dat mag je vrij doen, zolang de regering geen bestemming heeft voor de grond mag je je worteltjes gewoon onder de rijksweg planten.
De huizen zijn gevarieerd, meestal is de onderste etage iets wat op een bedrijfje lijkt, daarboven woon je en daar weer boven is een soort van overdekt balkon, waar de kleding meestal hangt. Dat zie je ook in de stad, iedereen hangt zijn kleding op het balkon. Op de erfjes zou menig Hollander zijn hoge druk spuit met liefde uit proberen.
Ben je eenmaal je krotje ontgroeid dan laat je een betonnen casco neerzetten, groot genoeg voor vader, moeder, kind en grootouders. Alleen de voorkant wordt betegeld. "Schat wat dacht je van roze?". "Helemaal goed moppie, roze zal het worden" Knal geel en groen zijn ook favoriet. Ben je wat behoudender dan is wit toch de meest voorkomende kleur.
Ook hier zie je af en toe gewoon wat pijlers voor bruggen midden in het landschap. Waarschijnlijk hebben ze op deze plekken veel werkelozen. Laat ze alvast maar wat pijlers neerzetten, er komt vast wel een bestemming voor. Daar zit je dan in je kotje op het platteland tegen van die grote grijze jongens aan te kijken. Ach wie weet is dat voor hun nu juist het gevoel van dat de welvaart eraan zit te komen, wie zal het zeggen. Bij ons was er vast een actie groep heel ijverig mee aan de slag gegaan.
Naarmate we Chengdu naderen verandert het landschap, het wordt vlakker en de bergen zie je nog slechts op de achtergrond. Ook nu blijkt weer hoe trots ze op hun trein zijn. Hij wordt gelijk met lapjes en kwastje afgespoeld en schoongemaakt.
Ze hopen dat deze trein uiteindelijk de concurrent wordt van het vliegtuig. Van hartje stad, naar hartje stad in 2 uur. Vliegvelden liggen meestal toch wel zo'n 30 km buiten de stad.
Bij het uitstappen op het perron breek iemand zijn tas open en rollen de worsten en varken koppen over het perron. Geen probleem die gaan gewoon weer in de tas. Of we gezellig kwamen eten...........
Natuurlijk hoort bij zo'n groot station een heel groot plein dat is voor de kijker zeer imposant maar voor de sjouwer een ramp.
De taxi's staan buiten het plein aan de rand opgesteld en er is een goed georganiseerd systeem waarbij de van nature toch wat ongeduldige chinees gewoon op zijn beurt moet wachten. Tijdens de taxirit naar het hotel valt ons als Hollanders direct op dat er ongelofelijk veel fietsers zijn. Pas later ontdekken we dat bijna alle fietsen en zeker brommers en scooters elektrisch zijn, wat een verademing. Je hoort ze niet.
Het hotel is oke, je betaalt hier voor een 4 sterren hotel zo'n €22,00 per nacht, inclusief ontbijt voor 2 personen. Nu moet ik toegeven dat er tussen Chinese - en Hollandse sterren wel een klein verschil zit, maar toch. Je hebt een echte piccolo met hoedje en witte handschoentjes die je bagage op je kamer zet. Engels sprekende mensen achter de bali en een kamer met 2 bedden, badkamer met ligbad, zitje, bureau en t.v. en internet. Meer heeft een mens niet nodig.
We rusten even en gaan dan de binnenstad in. Met een kaartje, de lonely planet en het internet hebben we al snel uitgevonden dat een van de weinige grote beelden van Mao hier vlakbij staat. Dat willen we zien. Bovendien heeft Oberon een neus voor waar de nieuwste winkelstraten zijn. .Komt helemaal goed.
We wandelen wat rond, we vinden Mao en opnieuw zijn we een soort zevende wereldwonder. In een winkel komt op een gegeven moment het winkel personeel achter hem aan of ze wel zijn telefoonnummer mogen en of ze vrienden met hem kunnen worden. Als hij zegt dat hij ook een QQnummer heeft, dat is de Chinese variant msn dan zijn ze helemaal gelukkig.
Natuurlijk willen ze allemaal met hem op de foto. Ook midden op straat houden meisjes hem aan of hij aub met hun op de foto wil. Hij kan er een plakboek van maken. Geweldig.
We gaan een hapje eten bij, (schaam schaam) Piza Hut, we kunnen geen kramen zonder vlees vinden en hebben trek.
Bij de Chinese ligt het plepsbestek altijd op tafel. Meestal zit de jongen gezellig spelletjes te doen op zijn mobieltje en het meisje wat verveeld voor zich uit te kijken. Oberon zijn kommentaar: Ja dat heb je er van als zij tijdens het ........ ligt te sms sen. In het hotel begint hij een uitgebreide zoektocht naar de bezienswaardigheden van deze stad zodat we morgen ons opnieuw niet hoeven te vervelen. En moeders vlijt zich in het bad. Verschil moet er wezen.